آموزش bmx

آیا مایلید بی ام ایکس سواری کنید و نمی دانید در کجا تمرینات خود را آغاز نمایید؟ ما پاسخ ای پرسش را از گرانت وایت مربی تیم المپیک دوچرخه سواری پرسیدیم و او در باره اساس کار به شما خواهد گفت.

برای تمرین بی ام ایکس الزامن نیازی به پیست مخصوص دوچرخه سواری ندارید. کل چیزی که برای اینکار لازم است یک محوطه (حداقل 20 مترمربع) سنگ فرش شده یا چمنزاری با چمن کوتاه شده، چرخ دنده های امن، چند علامت مخروطی شکل یا بطری های پلاستیکی خالی، یک دوچرخه و البته تمایل و خواست شما برای تمرین است.

داشتن چرخ دنده های سالم

دوچرخه شما و به خصوص ترمز ها باید وضعیت سالم و نرمالی داشته باشد. دسته دوچرخه خود را بررسی کنید زیرا اگر زمانی لاستیک آن پاره شود و فلز چرخ بدون حفاظ لاستیک قرار بگیرد، ممکن است دوچرخه سوار در معرض خطر قرار بگیرد.

گرانت در عین حال نکته ای عنوان کرد مبنی بر این که دوچرخه سوار های تازه وارد بهتر است که از دوچرخه هایی با چرخ های قطر 20 اینچی استفاده کنند نه از چرخ های قطر 24 اینچی چراکه کنترل آن برای شخص دوچرخه سوار آسان تر است.

پیش شرط دیگر داشتن کلاه ایمنی است. خصوصن برای بی ام ایکس، کلاه ایمنی باید دارای محافظ چانه هم باشد، نه فقط مانند مدل کلاه های ایمنی استاندارد جاده. شما همچنین نیاز به لباس راحت (شلوار بلند و بلوز آستین بلند برای به حداقل رسیدن خراشیدگی رو بدن در زمان افتادن) و دستکش دارید؛ البته داشتن کفش های لاستیکی تخت هم فکرخوبی ست.

تمرین ها و مهارت ها

گرانت برای مثال می گوید : "حتی اگر آماده اجرای درست حرکات نباشید، لازم است که این مهارت ها را پیدا کنید، زیرا زمانی باید این کار را انجام دهید، پس می بایست مهارت های لازم را فرا بگیرید."

یاد گیری اجرای تک چرخ (شکل ابتدایی آن)، بهترین راه برای پیدا کردن نقطه تعادل دوچرخه است. درحالی که رکاب زدن همراه با بلند کردن چرخ جلو و تلاش برای استفاده از قدرت پا ها برای کنترل ارتفاع چرخ جلو ظاهرنکار ساده ای به نظر می آید. اگر چرخ جلو افتاد، وزن بدن تان را کمی به سمت عقب هل دهید. این کار در سطح پیشرفته تر به صورت دستی نیز امکان پذیر است (بلند کردن چرخ جلو در حالی که در هوا خلاص است)، یک بخش اساسی از کنترل دوچرخه در هنگام پرش زدن.

بانی هاپ یا جفت زدن (پرش جفت با دو چرخ) یک تمرین سه مرحله ای ست.

1.سرعت را بالا ببرید و دور پدال زدن را از یک چهارم به سه چهارم برسانید.
2.چرخ جلو را بلند کرده و
3.چرخ عقب را از دو اینچ به دو فوت (بسته به قدرت تان) بلند کنید.

در اینجا هدف نگاه داشتن سطح دوچرخه در هوا در طول مانع است. وقتی در طول مانع هستید (مانع در این جا می تواند یک بطری آب افتاده بر روی چمن یا زمین تمرین باشد)، چرخ عقب را کمی قبل از چرخ جلو به سمت پایین بگیرید و مهم تر از همه این که فرود خود را با انعطاف دست ها (و بازو ها) و پا ها مانند عمل یک کمک فنر یا ضربه گیر در مقابل فشار، کنترل نمایید.

بازی تعادل تمرین دیگری ست که در هنگام مسابقه مفید واقع می گردد. این یک تمرین قدیمی ست که: در یک منطقه کوچک دقت کرده و ببینید چطور می توانید بدون این که یک پای تان را به زمین بزنید بر روی دوچرخه خود ساکن بمانید. گرانت می گوید: "در زمان شروع مسابقه، هنگامی که پشت ریل آغاز مسابقه هستید، اگر پیش از شروع حالتی ایستاده داشته باشید، بی شک سریع تر می توانید حرکت را آغاز کنید."

مارپیچ رفتن ها (به شکل عدد 8 انگلیسی) اطراف یک سری مخروط یا بطری های پلاستیکی کنترل شما را در یک مسابقه با مسیر مانع دار بهبود می دهد.

گرنت پیشنهاد می دهد روی اتصال یا برخورد ها تمرین کنید: "دوستی را پیدا کرده و با هم تمرین کنید که دقیقن کنار شما با دوچرخه حرکت کند و در یک جای صاف با هم بر خورد داشته باشید". این حرکت را با پرخاش و عصبانیت انجام ندهید. چون این مسئله برای شما پیش خواهد آمد و شما باید با این مسئله کنار بیایید. کم کم آغاز کرده و ادامه دهید تا زمانی که یک مسیر تمرین مسابقه ای را به بهترین نحو ممکن به پایان برسانید، کار خود را ادامه دهید.

تمرین دیگر ترمز کردن در لاین مستقیم است، یعنی زمانی که با سرعت به سمت یک علامت می روید، در کم ترین فضای ممکن با پدال هایی که موازی با زمین است به آهستگی (سبک) ترمز کرده و در حالی که وزن خود را روی چرخ عقب می گذارید کنترل دوچرخه را حفظ کنید. این کار باعث ایجاد تعادل یا بالانس بین فشار رو به پایین بر روی اهرم های ترمز و تقسیم یا توزیع وزن در عقب دوچرخه خواهد شد. این گونه شما متوجه خواهید شد یک پای قدرت مند و مسلط به پدال دارید. همان پایی که وقتی پدال ها یک چهارم به سه چهارم هستند همیشه به جلو می گذارید. پس برای افزایش مهارت در کنترل، این بار سعی کنید پای دیگر را جلو بگذارید.

ترمز لغزشی، در چنین حالتی دوچرخه برای ترمز از پهلو هل داده می شود، تا حدی که در شرف از دست دادن کنترل و سر خوردن آن خواهید بود. این کار را به بهترین شکل باید بر روی چمن انجام دهید. با سرعت بالا شروع کنید. پدال درونی (پدالی که در سمت مخالف با جهت لیز خوردن شما قرار دارد) باید بالا باشد. پای خود را از پدال درونی برداشته و چرخ عقب را قفل کنید. در چنین حالتی وقتی می خواهید که دوچرخه لیز بخورد باید وزن بدن را به سمت جلو هل دهید. از آن جایی که در چنین حالتی کمی دوچرخه خارج از کنترل می شود ممکن است که از مسیر خارج شوید، البته خواهید دانست که چه باید انجام دهید".

- گرانت توصیه می کند که کم کم وارد زمین های تمرین و مسابقه بی ام ایکس شوید و در هر منطقه بر مهارت های خود تسلط یابید. در حالی که دوچرخه را بر روی شیب پایین هل می دهید با یک پرش بر روی لبه یا یک باریکه مستقیم شروع کرده و نرم و سبک به سمت بالا حرکت کنید. دوچرخه و بدن شما باید هماهنگ با هم کار کنند، حالت شناور داشتن مهم ترین نکته در هنگام دوچرخه سواری روی تراک است.

تمرین مهارت های مربوط به جفت زدن (بانی هاپ) و تک چرخ زدن زمان پرش با دوچرخه بسیار مفید است. "یک پرش کوچک و مطمئن که به آن تاپ تیبل کوتاه می گویند را در شیب کم انجام دهید؛ اگر نتوانستید ارتفاع کامل را کنترل کنید مسئله ای نیست. پریدن در هوا و فرود آمدن، هر دو مهارتی است که در هنگام بانی هاپ می بایست از بازو ها به عنوان جذب کننده شوک در آن استفاده کنید."

در کنترل دستی دوچرخه پیشرفت خواهید کرد و برای این کار در طول پرش چرخ جلو را با تکیه بر چرخ عقب که هنوز روی زمین است بلند کنید. با یادگیری تک چرخ می توان راندن چرخ عقب رایاد گرفت؛ پس از راندن چرخ عقب خواهید توانست این تکنیک را جهت پرش دوتایی به کار برید. پاهای تان را در پرش نخست می کشید و درعین حال چرخ جلو را در هوا نگاه خواهید داشت.

کرنرینگ یا گوشه زدن همان خارج از محدوده تراک یا بیرون افتادن از لبه زمین است. مطمئن شوید که پدال بیرونی (با توجه به سمت قرار گیری بر روی لبه) هنگام اجرای حرکت با تکیه بر وزن شما پایین است (این مسئله شما را از مرکز ثقل زمین پایین تر می آورد) و به نقطه خروج از گوشه توجه کنید.

در تمرین با دوستان تان با رفتن به گوشه ها و کار با موانع متعدد مهارت بیشتری خواهید یافت. سعی کنید از لاین ها یا خطوط گوناگون کرنرینگ جهت تمرین استفاده کنید، تا در گوشه زدن پیشرفت کنید. پایه کار در این تکنیک پایین آمدن از لبه می باشد. با سرعت پایین شروع کرده و سپس سرعت خود را افزایش دهید. با استفاده از انحنای پیست سرعت خود را بهبود بخشیده وهنگام خروج از لبه از بخش درونی عبور کنید.

* تمام موارد بالا باید به صورت تدریجی و کم کم اتفاق بیافتد.

با بلند ترین پرش شروع نکنید. ابتدا از یک همراه بخواهید که شما را در تمرین یاری نماید و سپس از دوستان دیگر خود بخواهید که در تمرین دوچرخه سواری شما را همراهی کنند، چرا که این فرآیند تدریجی کار را برای شما لذت بخش می کند.